2003 yılında spor salonunda sakatlanan bir kadın, fizyoterapistle tedaviye başladı. Bundan önce birbirlerini spor salonu ve kiliseden tanıyordu. Beş hafta boyunca fizyoterapist, hastasına dokuz seans tedavi uyguladı ve son randevunun ardından ikili daha samimi bir sohbete başladı, kişisel sorunları üzerine konuştu.
Bunu karşılıklı mesajlaşma takip etti ve fizyoterapist hastasına DVD ödünç vermeyi teklif etti. O gece birkaç aksiyon filmi DVD’si bırakmak için kadının evine gitti. İkili evde birlikte pizza yiyip, film izledi. Sonrasında ise birkaç kez cinsel ilişkiye girdiler.
Sonraki gün fizyoterapist bir bağlantıları olduğunu söyleyerek sürekli hastasıyla iletişim kurmaya çalıştı, fakat kadın ilişki yaşamak istemediğini söyledi. Bu durum üzerine kadının babası Sağlık Şubesi’ne şikâyette bulundu.
Fizyoterapist savunmasında, hastasıyla tedavi sırasındaki ilişkisinin gayet profesyonel olduğunu, tedavi bittikten sonra da sadece bir kez “daha ileri gittiklerini” söyledi. Fakat kadının anlattıkları hiç de böyle değildi ve "onunla yattığı dönemde bile kendini fizyoterapistin hastası olarak" hissediyordu.
Soruşturmayı tamamlayan Sağlık ve Engelliler Şubesi Müdürü Hill, hastayı haklı buldu ve tedavi esnasında ikili arasında kişisel bilgi paylaşımı olmadan bir ilişkinin bu kadar çabuk başlamayacağına karar verdi. Hill, “Her bir olayın tek başına büyük bir kaygı nedeni olmamasına karşın, toplamda profesyonel sınırların gözetilmesi noktasında bir eksikliğe işaret ettiğini” ifade etti.
Fizyoterapist hakkındaki karar, Sağlık Şubesi bünyesinde faaliyet gösteren bir üst makam tarafından verilecek.
